Angst; het gebruik van de Panorama Inquiry bij angstklachten

Door Scott Kiloby; vertaald door Pleun Vermaas

Tamara:

Ik heb last van angst. 

Scott: 

Wat jaagt je angst aan?

Tamara: 

Hoe bedoel je, wat jaagt je angst aan? Het is een medische aandoening. 

Scott: 

Dat begrijp ik. Maar kun je bang zijn voor niets

Tamara:

[lachend]

Nee. Ik ben voor veel dingen bang.

Scott:

Schaar al die dingen rondom je in een kring. Wat zeggen deze dingen over jou? Benoem dat ‘zelf’. 

Tamara: 

Een onveilig zelf.

Scott: 

Kijk de kring rond tot daar waar de angst opkomt. 

Tamara: 

Het is hiero. Ik zie hoe ik in de toekomst er maar niet in slaag een baan te bemachtigen. 

Scott: 

Is dat een mentaal beeld of woorden, of allebei?

Tamara: 

Het zijn woorden. 

Scott: 

Ben jij de woorden? Jij, het onveilige zelf?

Tamara: 

Ja.

Scott: 

Staar naar de woorden tot ze verdwijnen. Voel de energie in je lichaam. Ben jij die energie?

Tamara: 

Ja. 

Scott: 

Dat betekent dat er nog woorden en beelden opkomen. Welke zijn dat?

Tamara: 

Ik zie ze niet. 

Scott: 

Soms is er een beeld van een lichaamsdeel of een beeld van het lichaam, dat zo subtiel is, dat je het op het eerste gezicht niet opmerkt.

Tamara: 

Ik zie het nu. Het is een strak opgewonden bol in mijn borstkas. 

Scott: 

Ben jij de woorden “strak opgewonden bol in mijn borstkas”?

Tamara: 

Nee. Nu is het gewoon pure angst, zonder beeld. 

Scott: 

Ben jij de woorden “het is gewoon pure angst”? Jij, het onveilige zelf?

Tamara: 

Nee. Ik kan zien dat ik steeds woorden bleef toevoegen aan die energie. 

Scott: 

Voel de energie zonder woorden of beelden. 

Tamara: 

Zonder gedachten is er niet veel hier;  alleen een levendige energie. 

Scott: 

Ben jij de woorden “levendige energie”? 

Tamara: 

Nee. Wauw, de energie komt nu vrij..! Het stelt niet zoveel voor als ik er niet bij nadenk.

Scott: 

Kijk de kring rond. 

Tamara: 

Ik ben bang voor ziekenhuizen. Ik zie er een in de kring staan. 

Scott: 

Ben jij dat mentale beeld?

Tamara: 

Nee, maar nu ik zie mezelf in een ziekenhuisbed liggen, terwijl ik niet kan ademhalen. 

Scott: 

Ben jij de woorden “ik zie mezelf in een ziekenhuisbed liggen, terwijl ik niet kan ademhalen”? Jij, het onveilige zelf? 

Tamara: 

Nee, maar die onveilige ik is degene die daar in het bed ligt. 

Scott: 

Ben jij dat mentale beeld?

Tamara: 

Yep.

Scott: 

Staar naar dat beeld totdat het verdwijnt. Laat de energie zijn zoals die is, zonder een verhaal. 

Tamara: 

Het beeld van de bol is er niet bij, maar ik kan wel zien dat ik deze energie weg wil hebben. 

Scott: 

“Ik wil deze energie weg hebben.” Ben jij die woorden? 

Tamara: 

Nee. En weer is er alleen maar levendige energie. Het is geen probleem meer. Het komt vrij. 

Scott: 

Kijk de kring rond. 

Tamara: 

Ik ben bang om te sterven. Het is heel moeilijk voor me om adem te halen nu. 

Scott: 

Ben jij de woorden “ik ben bang om te sterven”? Jij, het onveilige zelf?

Tamara: 

Nee, niet de woorden. 

Scott:

En hoe zit dat met de woorden “het is heel moeilijk voor me om adem te halen”?

Tamara:

Nee, het is het ademen zelf dat voelt als het onveilige ik. 

Scott: 

Ervaar de fysieke sensatie van het ademen, zonder woorden en beelden eromheen. Is dat het onveilige zelf?

Tamara: 

Nee, het is gewoon ademen en het is nu alweer rustiger. 

Scott: 

Kijk de kring rond. 

Tamara: 

Er is niets dat me triggert. 

Scott:

Kun je hier en nu de onveilige persoon vinden?

Tamara: 

Nee. 

Scott: 

Telkens als je angst voelt, stel je je de kring weer voor. En dan stop je met focussen op de dingen en mensen in de kring. Verplaats je aandacht naar de fysieke sensatie van een onveilig zelf. En dan probeer je het op te sporen.

Tamara: 

Zal ik doen. 

Scott: 

Onthoud dat je bijna altijd angstig bent in relatie tot iemand of iets. Je kunt je geen onveilige zelf voelen, tenzij er iets is dat bedreigend is voor je veiligheid. 

Tamara: 

Maar hoe zit dat dan met de gewone fysieke veiligheid? Dat je niet omver wordt gereden door een auto bijvoorbeeld?

Scott: 

Je lichaam weet heel goed hoe het jou moet beschermen, als dat nodig is. Het zal instinctief de auto ontwijken. Waar we het hie over hebben is de psychische overtuiging dat je ten diepste onveilig bent. Dat is meer een identiteit of een verhaal, allesbehalve een instinctieve reactie om een auto uit de weg te gaan. 

Tamara: 

Heel erg bedankt, dit gaat zo ontzettend diep!

Uit Scott’s boek: “The Unfindable Inquiry: One Simple Tool to Overcome Feelings of Unworthiness and Find Inner Peace”

The Unfindable Inquiry is als paperback of als e-book verkrijgbaar bij bol.com.