Conclusies kunnen niet zien!

Door Scott Kiloby; vertaald door Pleun Vermaas

Het is maar al te makkelijk om van gewaarzijn een statische mentale conclusie te maken. In plaats van te rusten in en als werkelijk gewaarzijn, heeft het hoofd de neiging om herhaaldelijk een conclusie af te spelen: “Ik ben gewaarzijn” of “Er is alleen maar gewaarzijn” of een ander concluderend non-duaal predikaat. 

Een conclusie kan niet zien. Deze herhaalt zichzelf alleen maar. Dit herhalen gaat vaak gepaard met een vals gevoel van mentale zekerheid. Als een conclusie maar vaak genoeg herhaald wordt, wordt het op den duur vanzelf een rigide standpunt. Conflict ligt dan op de loer. De behoefte om gelijk te hebben komt rechtstreeks voort uit de onzekerheid van het ego. Conflict komt op waar er gehechtheid is aan een gedachte als zijnde een poging om die realiteit in bezit te nemen. Niemand bezit echter de realiteit. 

Werkelijk gewaarzijn is geen conclusie. Het is een diep en medogenloos medelevend en liefdevol ontwaken voor alles dat nu opkomt, inclusief elke specifieke conclusie die kan ontstaan of wordt vastgehouden als zijnde de “waarheid”.

De mate waarin conflict en zelfingenomenheid een rol spelen in je leven, is een goede indicator als je wilt weten of je gewaarzijn behandelt als een statische, mentale conclusie of dat er sprake is van echt rusten als daadwerkelijk tijdloos gewaarzijn. 

Gewaarzijn is van nature veilig en zeker. Het hoeft niets te bewijzen. Deze zekerheid is heel wat anders dan mentale zekerheid. Het is een rots in de branding, een diep vertrouwen van het hart. Het is een vertrouwen vanuit het resoneren van liefde, compassie en volle openheid voor wat er nu verschijnt. Conclusies fragmenteren het leven. Gewaarzijn laat zien dat die fragmentjes een illusie zijn. Het onthult heelheid.

Uit het boek “Reflections of the One Life, Daily Pointers to Enlightenment” van Scott Kiloby – in het Engels verkrijgbaar op Amazon

Kunst door Paul Nash