Ontwaak uit je ontwaken

Door Scott Kiloby, vertaald door Pleun Vermaas.

Ontwaken is heel belangrijk voor mensen die geloven dat ze niet ontwaakt zijn, voor mensen die het najagen, en voor mensen die geloven dat ze ontwaakt zijn. Het is allemaal niet meer van belang als je ontwaakt uit je ontwaken.

Ontwaken uit je ontwaken is je spirituele CV in het vuur gooien. Het is volledig de hoop opgeven dat je ooit zult weten dat iets absoluut waar is, inclusief ontwaken. Het gaat erom dat je stopt met proberen spiritueel te zijn, maar gewoon bent wat je bent, in welk moment dan ook. Het is het opgeven van al die ingewikkelde concepten over ontwaken en wie nu wel en wie niet ontwaakt is. Mensen zien er gewoon uit als mensen. Niemand lijkt ontwaakt. Niemand lijkt niet ontwaakt.

Dat komt doordat je niet langer gebruik maakt van labels om mensen te beschrijven of te vergelijken. Je geeft het vastklampen aan je realisaties en inzichten op. Je geeft zelfs het benul op dat je ontwaakt bent uit je ontwaken. Want zelfs een titel geven aan dit blog als: “Ontwaken uit je ontwaken”, is weer een woordspelletje waarmee je een hiërarchie op poten zet die niet werkelijk bestaat. Het klinkt wellicht verheven en groots, maar dat is het niet. Het is het nederigste van alle dingen. Iets wat zo normaal is en zo gebruikelijk, dat het de moeite van het vermelden bijna niet waard is. Het is niets van dat alles waar de mensen over brallen of mee dwepen. Het is niet voor de show. Als je boeddha tegenkomt, dood hem dan. Voor verlichting is het: houthakken en water dragen. Na verlichting is het: houthakken en water dragen.

Op de een of andere manier ben je weer terug op de plek waar je gestart bent; temidden van je werk, leven, relaties, uitdagingen en zelfs de dood. Maar er is iets veranderd. Je probeert het niet meer te vermijden, maar dat alles juist te voelen. Je probeert het niet meer uit te vogelen. Of er nu wel of geen zelf is, is geen hoofdpijndossier meer. En je probeert ook niet meer over te komen als ontwaakt en alles pogen te zien vanuit een ontwaakt perspectief. Nee, je staat er middenin, met je voeten in de modder. Je vergeet dat je ontwaakt bent. Je vergeet het ieder moment. En het is zo een liefdevolle manier van vergeten, want het laat niet alleen de gehechtheid aan alle drama achter, maar eveneens de gehechtheid aan vrij zijn van alle dramatiek. Er is helemaal niets speciaals aan. In feite is het een kwestie van gewoon mens zijn, wie of wat je ook bent; zonder excuusbriefje voor je aanwezigheid en daarbij jezelf niet zien als beter of slechter dan wie ook.

De enige reden om hier woorden aan vuil te maken is dat het anderen misschien aanmoedigt om te blijven onderzoeken wat ze geloven over hun niet ontwaakt zijn, of wat ze geloven over hun wel ontwaakt zijn en op welke manier ze zich nog vastklampen aan die ideeën.

Een blog als dit kan zo gemakkelijk verkeerd begrepen worden, alsof de auteur vindt dat hij werkelijk ontwaakt is. Het is verre van dat. Het is gewoon een misvatting. Ik schrijf dit blog zonder enig eigenbelang. Waar het mij om gaat is dat anderen zich hierdoor aangespoord voelen om bij zichzelf te rade te gaan en op onderzoek uit te gaan, waardoor ook zij zich niet meer bekommeren om vast te houden aan de ideeën over het wel of niet ontwaakt zijn. Het is een uitnodiging voor allemaal om terug te komen naar de plek die je nooit echt verlaten hebt: het huidige moment. De plaats waar absoluut alles in hetzelfde vuur opgebrand wordt en er geen trofeeën aan de wand hangen. Dit is de plek waar niemand iets anders of beter kan zijn, dan simpelweg levend te zijn. Dit is de grote gelijkmaker. Een plek met genoeg ruimte voor iedereen. Wees welkom, kom erin. Laat je ontwaakt zijn maar lekker achter bij de deur.